ραιστάζει

και ῥαστάζει Α

(κατά τον Ησύχ.) «πονεῑ, ὠθεῑ».

[ΕΤΥΜΟΛ. Τα ρ. έχουν σχηματιστεί από τους αμάρτυρους τ. *ῥαιστός ή *ῥαιστής (< ῥαίω «συντρίβω, καταστρέφω»)].